به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، استراتژی های جدیدی که بتوانند سلول های بتای باقی مانده را حفظ کنند و عملکرد آن ها را برای درمان دیابت احیا کنند شدیدا مورد نیاز است. مطالعات نشان داده است که سلول های بنیادی مزانشیمی در بسیاری از مطالعات بالینی متنوع موجب کاهش رنج ناشی از بیماری های ایمنی می شود. در مطالعه ای که به وسیله محققین چینی در دانشگاه ویفانگ هدف از یک مطالعه بالینی، ارزیابی بی خطر بودن و موثر بودن پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف برای بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. در این مطالعه بی خطر بودن و کارایی کاربرد سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف در شش بیمار مبتلا به دیابت نوع دو طی یک دوره پیگیری 24 ماهه مورد ارزیابی قرار گرفت. به دنبال پیوند، سطح C-peptide ناشتا، ماکزیمم مقدار این پپتید ظرف این یک ماه به طورمعناداری افزایش یافت و طی این دوره  بالا هم ماند. سه تن از این بیماران ظرف مدت 25 تا 43 ماه از مصرف انسولین بی نیاز شدند در حالی که سه بیمار دیگر پیوسته به تزریق انسولین پرداختند ولی نیاز به انسولین در آن ها کاهش یافت. سطح گلوکز پلاسمای ناشتا و سطح گلوکز خونی بعد از صبحانه در همه بیماران بعد از پیوند نسبتا ثابت ماند. هیچ گونه سمیت سریع یا با تاخیری بعد از پیوند سلولی مشاهده نشد. بنابراین، نتایج نشان می دهد که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف آلوژن ممکن است روشی برای بهبود جزایر پانکراسی در بیماران دیابتی نوع دو باشد. هیچ گونه بحث ایمنی در طی تزریق و استفاده بلندمدت مشاهده نشد.

پایان مطلب/